Ξεκινώ αυτό το ταξίδι της ζωής μου και σαν άλλος Οδυσσέας προσδοκώ να περιλπανηθώ σε θάλασσες σκέψεων... Ο Νίτσε δεν πιστεύει στη μοίρα, θεωρεί ότι η ζωή ή μάλλον τα τεκταινόμενα της, είναι ο τυχαίος συνδυασμός δύο ζαριών... Με βολεύει με ξεκουράζει μια τέτοια σκέψη και πιστεύω κι όλους μας.
Φτάνει μόνο μια στιγμή για να γκρεμίσει όλη σου την ύπαρξη...
Αυτό είναι αλήθεια, μια μικρή στιγμούλα είναι η μαγεία της ζωής, μια μικρή στιγμούλα φτάνει για να τα γκρεμίσει όλα και για μια μικρή στιγμούλα ευτυχίας όλοι παλεύουμε. Η ζαριά δε φέρνει πάντα εξάρες... Τι κάνουμε στα ντόρτια της ζωής; Νομίζω πώς όλοι έχουμε να πούμε κάτι για αυτό κάποιοι όμως έχουν κάνει πράξη αυτό, που εκείνη τη δύσκολη στιγμή είπαν...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
3 σχόλια:
μεγάλη κουβέντα άνοίγεις..στιγμές η ζωή,όμως όταν η στραβή ζαριά έρχεται δεν έχεις παρά να περιμένεις την επόμενη. αν η ζαριά ήταν πολύ άσχημη η επόμενη δεν θα μπορεί να είναι χειρότερη. την αντιμετωπίζεις λοιπόν όσο πιο συνετα και ψύχραιμα και περιμένεις την επόμενη. τώρα που έχεις τη γνώση της άσχημης σίγουρα εκτιμάς και αξιοποιείς καλύτερα την καλή ζαριά που θα ρθει. γιατί θα έρθει σίγουρα.
...συμφωνώ με τη fotini(φωτεινό χαμόγελο μας),όπως νομίζω κι εσύ!Πραγματικά η ζωή μας είναι ΣΤΙΓΜΕΣ.Τα λόγια πολλές φορές είναι κοινότυπα για να δώσουν ουσία σε τέτοιους προβληματισμούς,γιατί σκεφτόμαστε πως όποιος είναι απ' έξω,μπορεί εύκολα να αραδιάζει...λόγια.Ο καθένας μας αντιμετωπίζει την πραγματικότητά του με το δικό του τρόπο,τη δική του άμυνα,τη δική του δύναμη,το χαρακτήρα του και τα βιώματά του.Όμως,η στήριξη των γύρω του(ακόμα και μια απλή κουβέντα)βοηθάει σίγουρα. Στιγμές είναι όλα.Κι αν μια στιγμούλα τόση δα, μέσα στο άπειρο του χρόνου, είναι ικανή να αλλάξει τη ζωή μας,ο ίδιος ο χρόνος είναι η βοήθεια και ο φίλος μας,ο γιατρός και το φάρμακό μας.
Καμιά φορά νιώθω πως δε θα άλλαζα με τίποτα ένα καφέ,μια απλή βόλτα,ένα βλέμμα ή μια καλημέρα...
Όταν είσαι μικρός σε βάζουν στην πρίζα να αποκτήσεις πολλά για να γίνεις κάποιος.
Ξυπνάς ένα πρωί και ανακαλύπτεις ότι έχεις σπαταλήσει τον χρονο σου σε ανούσια πράγματα.
Τρως και κάνα δυο «τα λεγόμενα χαστούκια της ζωής»
(«ντοκτορά» και «μπάτσελορ»
τα λέω εγώ) και έρχεσαι και ισιώνεις.
Τότε πρέπει να αρχίσεις να μαθαίνεις να ζεις από την αρχή, να ακούς ξανά ,να μυρίζεις ,να βλέπεις ,να αισθάνεσαι.
Τι καλά θα ηταν να μας μάθαιναν από την πρώτη μέρα της ζωής μας το πώς να παίζουμε και με ντόρτια και με ασσόδυο.
Η μια στιγμούλα ευτυχίας είναι στην καθημερινότητα μας ,είναι στο τιποτα είναι στο παρελθόν που αφήνουμε να περάσει έτσι απλά.
Εξάλλου ζωή είναι αυτό που περνά όταν εμείς κάνουμε όνειρα για το μέλλον.
Μάθε να παίζεις στην ζωή σου και με ντόρτια.
Κάποιοι έχουν τα ζάρια στα χέρια τους και δεν πρόλαβαν να τα ρίξουν.
Άλλοι πάλι δεν έχουν ούτε τα ζάρια.
Και τι ειρωνεία κάποιοι έχουν τα ζάρια και δεν έχουν χέρια να τα ρίξουν.
Carpe diem
Δημοσίευση σχολίου